W przypadku energii i surowców krytycznych zwiększenie bezpieczeństwa będzie wymagało zmiany dotychczasowej strategii.
W końcu zasoby te są rozmieszczone nierównomiernie na całym świecie i nie można ich zastąpić alternatywami krajowymi.
Regiony będą w coraz większym stopniu musiały pozyskiwać kluczowe informacje od mniejszej puli potencjalnych dostawców, których uważa się za wiarygodnych i zgodnych z ich wspólnymi interesami strategicznymi. Będą musiały to zrobić w kontekście zielonej transformacji, która sprawia, że niektóre surowce – takie jak miedź, kobalt i nikiel – stają się coraz ważniejsze od innych.
W związku z tym prawdopodobny jest nowy wyścig geopolityczny o zabezpieczenie dostępu do zasobów.
Osiągnięcie większego bezpieczeństwa nie obejdzie się bez kosztów i dlatego przejście od globalizacji do regionalizacji wymagać będzie wyższych kosztów przejściowych.
Zmiana ta może szczególnie wpłynąć na Europę, biorąc pod uwagę jej dużą ekspozycję na handel światowy.
W latach 2010–2014, kiedy Europa wychodziła z globalnego kryzysu finansowego, udział popytu zewnętrznego w PKB strefy euro wzrósł ponad dwukrotnie.
Ale jeśli inne regiony zaczną zwracać się do wewnątrz, ten zawór ucieczkowy, aby zmniejszyć ciśnienie spowodowane wstrząsami, prawdopodobnie osłabnie.
Koszty związane z reorientacją podaży na dużą skalę będą znaczne
Według jednego z szacunków, ustanowienie całkowicie krajowych łańcuchów dostaw do produkcji półprzewodników w Stanach Zjednoczonych może kosztować nawet 1 bilion dolarów.
To ponad dwukrotnie więcej niż światowy rynek półprzewodników.
Czeka nas inflacja na kolejne dekady
C. Lagarde 17 marca 2022 r
Ponadto szybkie przejście od dostawców o niższych kosztach do dostawców o wyższych kosztach prawdopodobnie będzie miało wpływ na dynamikę cen.
Temat ten został poruszony przez C. Lagarde 17 marca 2022 r. podczas przemówienia na konferencji „EBC and Its Watchers XXII” we Frakfurcie.