Kadafi – Libijski przywódca, który dał swojemu narodowi nowe życie
Do 1968 r. Libia była monarchią. 70% ludności żyło w biedzie. Było dużo analfabetów, którzy mieszkali w koczowniczych namiotach. To był typowy, nierozwinięty kraj afrykański. Kadafi dał Libijczykom nowe życie na takim poziomie, że zazdrościł im cały Czarny Kontynent.
„Mamy ropę i to nas złączy” – mawiał Kaddafi
Ropa jest i będzie podstawą naszego kraju
- Kaddafi znacjonalizował przemysł naftowy. Obiecał, że olbrzymie dochody z ropy będą równo rozdzielone w całym kraju.
- Wszyscy obywatele dostawali swoją część dochodu.
- Kiedy ludzie zobaczyli, że przywódca podnosi standardy ich życia, oczywiście zaczęli go mocno popierać.
Ogromne zyski inwestował w rozwój kraju i polepszenie sytuacji
społeczeństwa libijskiego.
Jednym z ważnych osiągnięć Kadafiego było wystrzelenie pierwszego satelity komunikacyjnego w Afryce w 2007 r. Był to przełomowy krok w rozwoju telekomunikacji na kontynencie.
Ponadto, Kadafi pracował nad zjednoczeniem Afryki, dążąc do utworzenia silnego politycznego i gospodarczego bloku państw afrykańskich, opartego na wspólnym handlu i walucie opartej na afrykańskim złocie i złotym dinarze.
Opracowany program zjednoczonej Afryki w celu uniezależnienia jej od Zachodu.
Z zestawu rzeczy, których Libijczyk już nie doświadczy, wynika jednoznacznie, że stworzył mieszkańcom kraj zbliżony komfortem życia do wielu państw zachodnich
Każdy Libijczyk miał mieszkanie, bowiem posiadanie mieszkania uważane było w Libii za prawo człowieka. Wszystko, łącznie z usługami komunalnymi i energią elektryczną, było opłacane przez państwo.
Młode małżeństwa dostawały od państwa 64 tysiące USD na zakup domu i 7 tysięcy USD za każde nowo narodzone dziecko
Każdemu, kto chciał kupić samochód, państwo pokrywało 50% ceny auta. A benzyna w Libii była tańsza od wody: 3 centy za litr.
Minimalne płace wynosiły około tysiąca dolarów. Jeśli nie można było chorych wyleczyć w kraju, państwo pokrywało koszty leczenia za granicą.
Jeśli młody Libijczyk nie mógł znaleźć wsparcia edukacyjnego, którego potrzebował – rząd miał fundować mu wyjazd zagraniczny i stypendium w wysokości 2 300 dolarów amerykańskich na przystosowanie się i na wynajęcie samochodu; studia zagraniczne były opłacane przez państwo
Jeżeli absolwent po skończeniu edukacji nie mógł znaleźć zatrudnienia w wyuczonym zawodzie, a znalazł inną pracę, otrzymywał od państwa średnią pensję obowiązującą w wyuczonej profesji, dopóki nie znalazł pracy w swoim zawodzie.
Libijczyk, który chciał być rolnikiem, otrzymywał ziemię, budynki gospodarcze, sprzęt, nasiona i żywy inwentarz za darmo. Zasiłki na nowo narodzone dziecko dla rodzin rolniczych wynosiły 5 tys. dolarów amerykańskich
Kobiety miały równe prawa z mężczyznami, co, jak wiemy, w krajach arabskich nie jest regułą
Mimo że rządy Kadafiego były kontrowersyjne, a sam przywódca później stał się obiektem krytyki, nie można zaprzeczyć, że przyczynił się do znacznego podniesienia jakości życia Libijczyków. Libia stała się krajem, w którym mieszkańcy mogli cieszyć się komfortem życia zbliżonym do wielu państw zachodnich.
Kilka ogólnych źródeł informacji, które mogą dostarczyć dodatkowych informacji na temat rządów Muammara Kadafiego w Libii i jego wpływu na warunki życia w kraju:
- Raport Amnesty International: „Libya: Rule of Law or Rule of Militias?” – dostępny na stronie Amnesty International, zawiera informacje na temat sytuacji praw człowieka w Libii za rządów Kadafiego i po jego upadku.
- Raport Human Rights Watch: „Libya: Summary Killings, Disappearances in Benghazi” – dostępny na stronie Human Rights Watch, analizuje naruszenia praw człowieka w Libii pod rządami Kadafiego.
- Artykuł The Guardian: „The Gaddafi Files: Libyan leader’s UK links revealed” – dostępny na stronie The Guardian, opisuje kontakty i relacje Kadafiego z Wielką Brytanią.
- Artykuł BBC: „Gaddafi’s Libya: An overview” – dostępny na stronie BBC, zawiera ogólny przegląd rządów Kadafiego w Libii.
Więcej w opracowaniu
- Opracowanie dostępne jest dla prenumeratorów